Schizma doktrynalna i polityka religijnego sektarianizmu w islamie: Zrozumienie pierwotnej przyczyny sekciarskiego i religijnego terroryzmu na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej

Abstrakt

Obecne trudności i rebelie w państwach islamskich na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej (MENA) skłoniły autorów do zbadania, dlaczego ten region odnotowuje większą zmienność niż jakikolwiek inny region na świecie. Co więcej, niezwykły charakter powstań i zamieszek
w tym regionie, szczególnie tam, gdzie muzułmanie sprzeciwiają się innym muzułmanom i muzułmańskim reżimom, każe zadać pytanie, co jest tego przyczyną. W rezultacie w niniejszym opracowaniu podjęto próbę przeanalizowania dzisiejszych muzułmańskich podziałów
przez pryzmat schizm w doktrynach i wierzeniach, które zawsze prowadzą do podziałów sekciarskich.
Aartykuł ten jest podróżą w przeszłość, która ma na celu zbadanie początków schizm i ich konsekwencji. Pojawienie się wielu ulemów (albo ajatollahów i szejków) wkrótce po śmierci Proroka i na przestrzeni wieków, z których każdy miał własne roszczenia, doprowadziło do powstania
wielu sekt, z których każda twierdzi, że jest bardziej pobożna niż inne i trzyma się przykazań, nauk i przykładów zawartych w Koranie i ustanowionych przez Mahometa. Fundamentalne różnice w ideach i interpretacjach podsycały i generowały dzisiejsze sekciarskie i religijne konflikty oraz niestabilność na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej. W rezultacie ta niestabilność może trwać jeszcze przez wiele lat, szczególnie gdy jedna grupa postrzega drugą nie tylko jako odstępców, ale także jako niewiernych, których spotka boska eksterminacja.