Postać ojca w literaturze fantastycznej na przykładzie "Cyklu Wiedźmińskiego" Andrzeja Sapkowskiego

Abstrakt

Artykuł przedstawia postać ojca w literaturze fantastycznej, posiadającej potencjał amplifikowania różnych kwestii społecznych przez pryzmat fantastyki, na przykładzie Cyklu wiedźmińskiego autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Poddane analizie zostają postaci Geralta z Rivii i Emhyra var Emreisa, ich zachowania, motywacje, własne doświadczenia związane z ojcem i stosunek do rodzicielstwa oraz relacje z Cirillą, która dla obu jest córką. Wiedźmin, mimo nieludzkich mutacji i uprzedzeń ze strony społeczeństwa, okazuje się być dobrym człowiekiem i troskliwym ojcem. W przeciwieństwie do niego stoi Emhyr, cesarz Nilfgaardu, dla którego więzy krwi w obliczu ambicji i władzy nie mają znaczenia. Istotną rolę w relacji pomiędzy całą trójką odgrywa również przeznaczenie, któremu żadne z nich nie może się przeciwstawić, tylko poddać. Poprzez zabieg uczynienia z wiedźmina najlepszego z ludzi, a z cesarza jedną z najmniej ludzkich postaci, autor zwraca również uwagę na istotę człowieczeństwa i fakt, że to czyny świadczą o człowieku i ojcu.