Laficki bestiariusz

Abstrakt

Instytut Literacki w Paryżu to nie tylko miejsce tradycji literackich, ale także dom dla licznych zwierząt, głównie cocker spanieli angielskich. Psy, koty, ptaki – wszystkie odgrywały istotną rolę w życiu mieszkańców Maisons-Laffitte. Zwierzęta były traktowane jak członkowie rodziny, a ich obecność i rola były uwieczniane na zdjęciach czy w personalizowanych ozdobach w przestrzeniach Instytutu. Silne przywiązanie do zwierząt, antropomorfizacja, troska o ich dobrostan i emocje, to wszystko znalazło odzwierciedlenie w codziennym życiu oraz korespondencji między mieszkańcami. Uczucie przywiązania do zwierząt było niezwykle silne, co wyrażało się w trosce o ich zdrowie i emocjonalnych reakcjach na ich śmierć. Liczne fotografie zwierząt były „deklaracją” więzi między właścicielami a pupilami. Dodatkowo ozdoby w Instytucie świadczyły o głębokim związku ze zwierzętami, materializując pamięć o nich. Artykuł ma na celu analizę relacji członków Instytutu Literackiego i ich współpracowników ze zwierzętami w siedzibach instytucji. Pytania badawcze obejmują kwestie roli zwierząt w życiu mieszkańców, zwłaszcza Jerzego Giedroycia, czy według współpracowników zwierzęta były integralną częścią „Kultury” oraz jakie cechy wyróżniały poszczególne zwierzęta.