Rola sił zbrojnych w państwie. Główne nurty teorii stosunków cywilno-wojskowych

Autor

  • Rafał Pęksa

Słowa kluczowe:

siły zbrojne, stosunki cywilno-wojskowe, bezpieczeństwo narodowe, wojna, społeczeństwo demokratyczne

Abstrakt

W artykule ukazano rolę sił zbrojnych w państwie z perspektywy głównych nurtów teorii stosunków cywilno-wojskowych. Stosunki cywilno-wojskowe stanowią interdyscyplinarną subdyscyplinę, która koncentruje się głównie na roli sił zbrojnych w państwie oraz ich miejscu i relacjach ze społeczeństwem. Obejmują one całe spektrum relacji pomiędzy rządem, społeczeństwem i siłami zbrojnymi. Ich istotę w społeczeństwach demokratycznych stanowi odpolitycznienie wojska, jego neutralność w kwestiach polityki państwa i podporządkowanie władzom cywilnym, które stanowią instytucjonalną formę wyrazu woli społeczeństwa. Analitycy stosunków cywilnowojskowych zwracają uwagę na szereg atrybutów niezbędnych dla sprawowania efektywnej demokratycznej kontroli nas siłami zbrojnymi. Często wskazuje się na reformy w sferze konstytucyjnej, administracyjnej, ekonomicznej, strukturalnej oraz społecznej, które pomocne są w osiąganiu zachodnich standardów stosunków cywilno-wojskowych.

Pobrania

Brak dostęþnych danych do wyświetlenia.

Pobrania

Opublikowane

2019-12-12

Jak cytować

Pęksa, R. (2019). Rola sił zbrojnych w państwie. Główne nurty teorii stosunków cywilno-wojskowych. Doctrina. Studia społeczno-Polityczne, 9(9), 211–237. Pobrano z https://czasopisma.uph.edu.pl/doctrina/article/view/1361