Diagnozowanie i doskonalenie kultury bezpieczeństwa społecznego

Diagnosing and improving social security culture

Abstract

W artykule ukazano istotę kultury bezpieczeństwa, jej elementy składowe i cechy, korzystając z wybranych definicji zawartych w literaturze przedmiotu. Szczególną uwagę zwrócono na pożądane i niepożądane cechy kultury bezpieczeństwa. Ukazano również możliwości diagnozowania kultury bezpieczeństwa w odniesieniu do problemów społecznych. Można to czynić w sposób bezpośredni lub pośredni. Podkreślono potrzebę systematycznego doskonalenia kultury bezpieczeństwa, także w wymiarze społecznym. Zwrócono uwagę na to, że jest to długotrwały proces, rozpoczynający się w środowisku rodzinnym oraz na wszystkich poziomach edukacyjnych i w życiu codziennym.