NAWIGOWANIE PO KRYZYSACH I NIEPEWNOŚCIACH ORGANIZACYJNYCH ZA POMOCĄ ROZSZERZONEJ RZECZYWISTOŚCI W SIECI (WebAR)

Abstrakt

Web Augmented Reality (WebAR) wyłoniła się jako kluczowy składnik w paradygmacie technologii Przemysłu 4.0. Jej rozprzestrzenianie się w różnych sektorach podkreśla jej potencjał jako narzędzia transformacyjnego, szczególnie w kontekście mikrośrodowisk organizacyjnych. W przeciwieństwie do tradycyjnych platform Augmented Reality (AR), które często wymagają znacznych inwestycji finansowych i technicznych, WebAR oferuje bardziej opła-calną i dostępną alternatywę. Pomimo pozornych zalet, tempo przyjęcia WebAR pozostaje stosunkowo umiarko-wane. Niniejszy artykuł ma na celu przeprowadzenie rygorystycznej teoretycznej analizy zdolności WebAR do adresowania i łagodzenia kryzysów i niepewności nieodłącznie związanych z mikrośrodowiskami organizacyjnymi. W tym celu praca dokładnie przeanalizuje WebAR, przeprowadzi analizę porównawczą między WebAR a jego tradycyjnymi odpowiednikami AR, podkreślając odrębne cechy i potencjalne zalety tego pierwszego, oraz zagłębi się w teoretyczne implikacje użyteczności WebAR w nawigacji po kryzysach i niepewnościach organizacyjnych, czerpiąc z odpowiedniej literatury akademickiej i teoretycznych ram. Przyjmując bardziej abstrakcyjne i teoretyczne podejście, niniejsza praca stara się przyczynić do wiedzy na temat WebAR. Aspiruje do głębszego akademickiego zrozumienia jego potencjalnych zastosowań i implikacji, odrzucając bardziej pragmatyczne podejście na rzecz wszechstronnej teoretycznej eksploracji.