@article{Pospiszyl_2022, title={SPOŁECZNA REHABILITACJA WIĘŹNIÓW – ZŁUDZENIE INKLUZJI}, url={https://czasopisma.uph.edu.pl/studentniepelnosprawny/article/view/3007}, DOI={10.34739/sn.2022.22.07}, abstractNote={<p>Ostatecznym celem współczesnej resocjalizacji osób naruszających prawo – zarówno nieletnich, jak i dorosłych – jest społeczna inkluzja tego typu jednostek, zmobilizo-wanie ich do tego, aby zawiadywały swoim życiem w sposób zgodny z cenionymi wartościami i normami. Tyle postulaty humanistów i kryminologów. Tymczasem system instytucjonalnego postępowania z przestępcami, szczególnie zaś system penitencjarny, skonstruowany jest w taki sposób, aby pozbawić jednostkę, która dostaje się w jego tryby, wszelkich umiejętności konstruktywnego organizowania swojego życia. Jest skrajnie ze-wnątrzsterowny, redukujący aktywność do zaspokajania podstawowych potrzeb, przesycony wzorcami dewiacyjnymi i negatywnie stygmatyzujący przestępcę na tyle skutecznie, że jego możliwości zorganizowania sobie życia po opuszczeniu zakładu karnego są o wiele mniejsze, niż wówczas kiedy do niego trafił. Na szczęście pojawiają się coraz to nowe propozycje i instytucjonalne formy pracy z więźniami i osobami opuszczającymi zakłady karne, przełamujące te konserwatywne modele i stwarzające większe szanse rehabilitacji społecznej byłych więźniów. Artykuł traktuje o rozbieżności pomiędzy postulatami skutecznej resocjalizacji a praktyką postępowania z osobami skazanymi na karę pozbawienia wolności oraz prezentuje jeden z przykładów postępowania z tego typu osobami zgodny z postulatami współczesnej myśli humanistycznej, jakim jest otwarte więzienie.</p>}, number={22(15)}, journal={Student Niepełnosprawny. Szkice i Rozprawy}, author={Pospiszyl, Irena}, year={2022}, month={grudz.} }