Stygmatyzacja nieprzystosowanych społecznie. Determinanty w pracy resocjalizacyjnej będące efektami piętna w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Jaworku

Autor

  • Mariusz Dobijański

Słowa kluczowe:

pedagogika resocjalizacyjna, nieprzystosowanie społeczne, stereotypy, stygmatyzacja, włączanie społeczne

Abstrakt

Niedostosowani społecznie, szczególnie dzieci i młodzież, trafiający do instytucji resocjalizacyjnych to osoby, które obok ewidentnych deficytów rozwojowych przekładających się na upośledzenie ich umiejętności i woli właściwego funkcjonowania w społeczeństwie, przeżywają określone emocje. Skutki tych emocji mają istotny wpływ na samoocenę i sposób myślenia o sobie wychowanków placówki. Młodzi ludzie, którzy w swoim krótkim życiu bardzo często spotykali się z negacją własnej osoby, doświadczali różnego rodzaju porażek i niepowodzeń, mają olbrzymie problemy z akceptacją własnej osoby, a także z akceptacją (lub co najmniej wolnego od uprzedzeń) przez niechętne im społeczeństwo. Proces resocjalizacji, któremu poddawani są nieprzystosowani społecznie, wymaga korekty deficytów, podjęcia działań rozwojowych i socjalizujących w taki sposób, by młodzi ludzie potrafili zrozumieć otaczający ich świat i nauczyć się w nim funkcjonować. Skuteczność tego procesu wymaga także likwidacji uprzedzeń i stereotypów stygmatyzujących osoby niedostosowane społecznie, które uniemożliwiają im efektywny powrót na łono społeczne.

Pobrania

Brak dostęþnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Błachut J., Gaberle A., Krajewski A., 2004, Kryminologia, Arche, Gdańsk.
Czykwin E., 2008, Stygmat społeczny, PWN, Warszawa.
Dobijański M., 2017, Teoretyczne i praktyczne aspekty pedagogiki resocjalizacyjnej
w pracy z nieletnimi w Młodzieżowych Ośrodkach Wychowawczych,
Marlab IT, Siedlce.
Goffman E., 2005, Piętno. Rozważania o zranionej tożsamości, Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Hauza T., 2010, Społeczeństwo wobec „Innego” – stygmat i dyskryminacja
a kwestia HIV/AIDS, „Scripta Comeniana Lesnensia”, nr 8/2010.
Kędzierski P., Kulesza J., 2008: Analiza przyczyn umieszczania dzieci i młodzieży
w placówkach resocjalizacyjnych i socjoterapeutycznych oraz
opinia dyrektorów MOW i MOS nt: W jakich strukturach powinny
funkcjonować ośrodki, CMPPP, Warszawa.
Konopczyński M., 2013, Kryzys resocjalizacji czy(li) sukces działań pozornych:
refleksje wokół polskiej rzeczywistości resocjalizacyjnej, Pedagogium,
Warszawa.
Kudlińska I., 2011, Stygmatyzacja społeczna jako perspektywa teoretycznobadawcza
(na przykładzie badań nad stygmatyzacją ludzi biednych),
„Acta Universitatis Lodziensis”, nr 38/2011.
Marshall G., 2014, Słownik socjologii i nauk społecznych, PWN, Warszawa.
Trojanowska E., Wolontariat jako metoda uspołeczniania uczniów niedostosowanych
społecznie, http://docplayer.pl/18751906-Elzbietatrojanowskawolontariat-
jako-metoda-uspoleczniania-uczniowniedostosowanychspolecznie.
html
Zimbardo Ph., 1999, Psychologia i życie, PWN, Warszawa.

Pobrania

Opublikowane

2019-11-28

Jak cytować

Dobijański, M. (2019). Stygmatyzacja nieprzystosowanych społecznie. Determinanty w pracy resocjalizacyjnej będące efektami piętna w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Jaworku. Student Niepełnosprawny. Szkice I Rozprawy, 17(17(10)2017), 205–216. Pobrano z https://czasopisma.uph.edu.pl/studentniepelnosprawny/article/view/1226